Kaart 30: schrijf je tien mooiste herinneringen uit je leven op.
Tien? Volgens mij moet dat een eitje zijn. De hele week heb ik meerdere herinneringen in mijn hoofd de revue laten passeren en nu moeten ze alleen nog maar even op papier.
1. Een gebeurtenis die hoog aan de top staat is de geboorte van Liva. Het moment dat ik haar voor het eerst op mijn borst had liggen was zeker weten het mooiste moment uit mijn leven.
2. Mijn tweede herinnering is er eigenlijk niet één maar één hele grote van ondertussen tien jaar, en dat is van alles samen met Nanja. Ik kan onze eerste date opschrijven, onze eerste vakantie in Noorwegen, onze backpack reizen door Frankrijk, Noorwegen, Oost-Europa of Griekenland maar natuurlijk ook het moment dat ik haar ten huwelijk vroeg of één van de honderdduizend andere leuke dingen die we gedaan hebben. Maar ook de momenten dat we het samen gezellig hebben vormen vaak blijvende herinneringen.
3. Hierop aansluitend is natuurlijk onze bruiloft. We hadden onze dag zo ingericht dat we veel rustmomenten hadden en dus gingen de fotoshoot (o.a. op het station), de ceremonie en de boottocht op een heerlijk relaxte manier. Dat we 's avonds een knalfeest hadden was de perfecte afsluiting.
4. In 2008 heb ik na een roerige tijd het besluit genomen door Argentinië te gaan reizen. Een drie maanden durende reis, grotendeels alleen door dit land om Spaans te leren is ook nog steeds een hoogtepunt. De 5 fotoboeken die ik van de duizenden foto's heb gemaakt sla ik nog regelmatig open. De laatste maand reisde ik daar met mijn vader en ik zie hem nog steeds door de deuren van het vliegveld naar buiten komen. Wat hadden wij een fantastische tijd samen!!!
5. Ook de reis door mijn tweede thuisland Noorwegen van 2014 was een hele bijzondere. Ik heb altijd al eens de Preikstolen in Noorwegen willen beklimmen met Liva. En dat is mij gelukt. 2 uur heen en 2 uur terug met haar op mijn buik was heel bijzonder.
6. Over kinderen gesproken, mijn eerste school was een V.S.O. de Weerklank. Een speciaal onderwijs school voor doven en slechthorenden. Ik was 2,5 jaar de mentor van een 9 jongeren die na de basisschool hier terechtkwamen en daarna door moesten naar het gewone VMBO. En allemaal zijn ze als kanjers van die school vertrokken. Aan een aantal van hun heb ik heel mooie herinneringen!
7. Ook mijn werk bij de post was geweldig. Het was mijn eerste zaterdagbaantje en daar heb ik vrienden leren kennen die ik nu al mijn halve leven ken. Daar heb ik ook geleerd wat echt werken is. We hadden een groepje die altijd voor elkaar klaarstond, dit was nog de tijd dat er heel heel heel veel post was. Dan stonden we daar om 6u. klaar en gingen we pas om 13.00u. de straat op. Dat waren nog eens mooie tijden. Mijn eerste baas Willem N. was een wereldvent!
8. Verder ben ik trots op mijn Moldagen. Als een leuk dagje wie-is-de-mol organiseren is het uitgelopen op het opzetten van een bedrijfje met een eigen website, visitekaartjes en al een aantal betaalde opdrachten. Het organiseren van een mol-teamuitje voor Sjoerd in Brussel vorig jaar was daarvan het hoogtepunt.
9. Een andere baas Henny N. ben ik nog altijd dankbaar voor mij meenemen naar ZZ Leiden. Daar heb ik het spelletje leren kennen. Het eerste kampioenschap in 2011 was een fantastisch feest. Ook de bekerwinst het jaar daarvoor was een prachtig moment.
10. Al een aantal jaar speel ik elke donderdagavond theatersport bij theatersportvereniging Ontzettend Nodig. Vorig jaar mocht ik mijn eerste voorstelling regisseren over een onderwerp wat mij super aanspreekt. De bucketlist. Het was een prachtige avond met mooie scènes en bijzondere verhalen uit het publiek.
Nanja had kaart 11; geef deze week iets uit handen wat je zelf altijd doet.
Dit was nog heel lastig, want wat moet ik dan uit handen geven? Het toilet schoonmaken? Ik word gelukkig als ik dat een x niet hoef te doen, maar dan wordt iemand anders ongelukkig van dit klusje... En van de leuke dingen die ik doe, zoals naaien en Tupperware, dat kan ik niet uit handen geven omdat dat echt speciaal voor mij is.
Dus besloot ik de moeilijkere variant te kiezen; probeer contact te leggen met iemand van een andere cultuur of kleur.
We waren zondag 17 januari op de Vakantiebeurs in Utrecht en daar zijn genoeg iemanden te vinden van een andere cultuur of kleur.
Zo heb ik een praatje gemaakt met een mevrouw uit Slovenië, heb ik met Liva en Vincent gedanst op de accordeon muziek van een Sloveense muzikant, hebben we een ijsje gekregen van een Turkse ijsartiest, heb ik mijn waardering geuit aan een Turkse zangeres die ook nog eens prachtig kon vioolspelen, hebben we gekletst met een Griekse dame (oké, een Nederlandse collega van Vincent, maar toch een Griekse) en heb ik met bewondering gekeken naar een traditionele dans van een groep mannen en vrouwen uit Rwanda. Geweldig!!!
Ik word altijd erg gelukkig van andere culturen, ik ben ook totaal niet 'bang' voor gekleurde mensen. We hebben natuurlijk onze vriend Pride uit Zambia, dus ik ben wel wat gewend. En zo voeden we Liva ook op.
De Vakantiebeurs is natuurlijk niet het echte buitenland, maar er staan wel echte locals en dat zorgt ervoor dat je toch even een paar uurtjes het gevoel hebt in het buitenland te zijn. Liva zal dit ook elk jaar gaan meemaken en zo ook ruimdenkend worden over andere culturen en zo iedereen accepteren.
Ik zit dan nu ook op de bank met een geluksgevoel, want ik heb contact gehad met mensen uit andere landen en Liva reageert op iedereen open en positief. Fijn!!!
Vincent en Nanja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten